Full HD — маркетынгавая назва, упершыню ўведзеная кампаніяй Sony ў 2007 годзе для шэрагу прадуктаў. Выкарыстоўваецца ў трансляцыях тэлебачання высокай выразнасці (HDTV) і ў фільмах, запісаных на дыскі Blu-Ray і HD-DVD.
HDTV (High Definition TeleVision) — гэта тэлебачанне, якое вядзе вяшчанне з разрозненнем выявы 1920×1080. 1920×1080 можа быць 1080p — з суцэльным фарматам і 1080i — празрадковым фарматам запісу кадра, калі адзін кадр складаецца з двух паўкадраў.
Існуе анаморфны варыянт Full HD з неквадратным пікселем і памерамі 1440×1080 пікселяў (прапорцыя бакоў пікселя 1,33, таму выніковыя суадносіны бакоў па-ранейшаму 16:9).
Амаль ва ўсіх традыцыйных фарматах эфірнага тэлебачання суадносіны бакоў выявы складаюць 4:3, а ў стандарце Full HD (высокай выразнасці) суадносіны бакоў выявы складаюць 16:9.
У HDTV-тэлевізары (LCD, плазменым альбо некаторых мадэлях ЭПТ тэлевізараў) магчымы вывад традыцыйнай (4:3) выявы чатырма спосабамі:
Аналагічным чынам перадаюцца выявы 16:9 на «звычайным» тэлевізары (4:3). Але ў гэтым выпадку чорныя палосы застаюцца зверху і знізу («упісаць у памер»), абразаюцца бакі («маштабаваць і абрэзаць») альбо правы і левы бакі выявы сціскаюцца да цэнтру («расцягнуць да памеру»).
Уладальнік тэлевізара можа самастойна абраць спосаб адлюстравання выявы, кіруючы адпаведнымі параметрамі праз меню.
На тэлевізарах стандарта HDTV выява Full HD будзе мець суадносіны бакоў 16:9, што дае цэлую і нескажоную выяву.